Αν `επαναστατική σκέψη` εξακολουθεί να σημαίνει κάτι, πιστεύω, δεν έχει μπροστά της αυτή άλλο δρόμο ανάπτυξης και καρποφορίας από το να άρει τη νοηματική διαφορά, ιστορικά προσδιορισμένη από συνθήκες οι οποίες έχουν ήδη αρθεί, μεταξύ των όρων. Αναρχισμός είναι μια ορισμένη ερμηνεία, η μόνη ορθή κατά την έννοιά του, όπως θα μπορούσε εύκολα να δειχθεί, του κομμουνισμού· κομμουνισμός είναι το ουσιώδες περιεχόμενο του αναρχισμού: θα μπορούσαν να παραμείνουν ως νοηματικές αποχρώσεις του συγκεκριμένου μετακαπιταλιστικού οράματος με ειδική έμφαση στην πολιτική διάσταση της αυτονομίας/αυτοδιαχείρισης, η πρώτη, και στην υλικο-κοινωνική διάσταση της κοινότητας των θεμελιακών αγαθών, η δεύτερη. Και στις δύο περιπτώσεις η σημασία τους οφείλει να επεκταθεί στην ίδια τη φύση, ως δυνητικό υποκείμενο αυτορρύθμισης και ως ισότιμο μέλος της μεγάλης οργανικής κοινότητας του υπαρκτού.
Το αναρχικό αίτημα είναι το κομμουνιστικό αίτημα της απελευθέρωσης όλης της δυναστευόμενης ανθρωπότητας (και της φύσης) από τη μάστιγα της κυριαρχίας-εκμετάλλευσης, που στην πράξη σημαίνει: αποεμπορευματοποίηση της εργασίας και της φύσης και συλλογικός έλεγχος των όρων ζωής των ανθρώπινων κοινοτήτων. Τίποτα λιγότερο δεν έχουμε ν` αντιτάξουμε στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει αυτή τη στιγμή ο παγκόσμιος καπιταλισμός ενάντια στην ανθρωπότητα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
