Τότε που, αθώος ακόμη σαν μικρό
αρνάκι, επισκέφτηκα τη χώρα των γονιών
μου και είδα ανάκατα ερειπωμένα κτίρια, στη
θέση των οποίων κορεατικές εταιρίες σκόπευαν
να χτίσουν μπλοκ με σύγχρονα διαμερίσματα
- χρεοκόπησαν τελικά οι εταιρίες - και στοίβες
αθλητικά παπούτσια που τα πούλαγαν στο δρόμο,
θυμάμαι να καθόμαστε νύχτα δίπλα στον ιερό
ποταμό, μια παροδική αύρα έδιωξε για λίγο τη
δυσωδία και, περίεργο πως, τα κατάμαυρα νερά
του Νείλου σήκωσαν ψηλά κύματα που `σκασαν
δίπλα μας στο τσιμέντο. Ο βόρβορος που παρ` ολίγο
να με πιτσιλίσει διέκοψε μια επιπόλαιη σκέψη.
