"Η Κυρία με το σκυλάκι" είναι εμπνευσμένη από την ψεύτικη ατμόσφαιρα της Γιάλτας. Αυτή η ιστορία μοιχείας, που ξεκινά σαν μια απλή ερωτική περιπέτεια των διακοπών κι εξελίσσεται σ' έναν έρωτα βαθύ αλλά χωρίς ελπίδα, είναι ποτισμένη με την ποικιλόμορφη γοητεία του θερέτρου: τα τοπία του Νότου, οι σκονισμένοι δρόμοι, τα εστιατόρια στην παραλία, το σεληνόφως, ο γλυκός ψίθυρος της θάλασσας, όλ' αυτά τα στοιχεία που κάνουν τους εραστές να πετούν στα ουράνια. Η περιπέτειά τους δίνεται μ' ένα ανάλαφρο αλλά ανελέητο ύφος. Κάθε λεπτομέρεια, όσο ασήμαντη κι αν φαίνεται, συμβάλλει στην απαλόχρωμη αρμονία του συνόλου και η κατάληξη θα μπορούσε να είναι η ίδια με τις περισσότερες νουβέλες και τα έργα του Τσέχοφ. [...] Ο Γκόρκι ενθουσιασμένος από την ανάγνωση της "Κυρίας με το σκυλάκι", έγραψε στον Τσέχοφ: «Μπροστά και στο πιο μικρό σας διήγημα, όλα τ' άλλα φαίνονται χοντροκομμένα λες και δεν είναι γραμμένα με πένα αλλά με στυλιάρι. Και πάνω απ' όλα, τίποτε δεν φαίνεται απλό, δηλαδή αληθινό... Ε, λοιπόν, ναι, τους έχετε κατατροπώσει τους ρεαλιστές... Με τα διηγήματά σας επιτελείτε ένα τεράστιο έργο, ξυπνώντας την αποστροφή γι' αυτή την κοιμισμένη ζωή που ψυχορραγεί... Οι ιστορίες σας είναι μια σειρά από κομψά μπουκαλάκια γεμάτα με όλα τα αρώματα της ζωής». (Από την παρουσίαση της έκδοσης)