Μελετώντας την ελληνική γλώσσα, σε ολόκληρη την ιστορική της διαδρομή, από την ομηρική έως και την κοινή (δημοτική), ανακαλύπτουμε πολλές λέξεις που έχουν τον ίδιο ήχο (είναι, άρα, ομόηχες) με άλλες, και μάλιστα, με άλλες που δεν ανήκουν στο ίδιο μέρος του λόγου· έτσι, π.χ., υπάρχουν επίθετα που ομοηχούν με ρήματα και ουσιαστικά. Το βιβλίο αυτό -που περιλαμβάνει περίπου 7.000 ομόηχες λέξεις, αντλημένες από ποικίλα έγκριτα λεξικά της ελληνικής γλώσσας, και κυρίως από το Μέγα Λεξικό Lidell και Scott- συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην εμπέδωση της ορθής γραφής των λέξεων. Και παράλληλα, ο αναγνώστης του μπορεί να διευρύνει τον λεκτικό του πλούτο αλλά και να ανακαλύψει την ετυμολογική προέλευση της κάθε λέξης. Τέλος, το έργο αυτό του Ηλία Ι. Κωνσταντίνου -πολύτιμο εργαλείο για τον δάσκαλο, τον μαθητή, τον φοιτητή, καθώς και για κάθε ενδιαφερόμενο για την ελληνική γλώσσα- λειτουργεί ως γέφυρα των εκφάνσεων του γλωσσικού μας οργάνου από την ομηρική έως τη νεότερη εποχή.