«Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη είναι η οικειοθελής δέσμευση των επιχειρήσεων για ένταξη στις επιχειρηματικές τους πρακτικές κοινωνικών και περιβαλλοντικών δράσεων, που είναι πέρα από όσα επιβάλλονται από τη νομοθεσία και έχουν σχέση με όλους όσοι άμεσα ή έμμεσα επηρεάζονται από τις δραστηριότητές τους». (Ελληνικό Δίκτυο για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη)
Το ανά χείρας προέκυψε από την αναγκαιότητα να δοθεί στους νέους που διανύουν το στάδιο των σπουδών στα ΑΕΙ της χώρας, μια διαφορετική προσέγγιση ενός θέματος που τείνει να πάρει φετιχιστικές διαστάσεις, και αφορά την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη και την Εταιρική Διακυβέρνηση, έννοιες που αποτελούν πλέον ξεχωριστό γνωστικό «επιστημονικό πεδίο» για τον ακαδημαϊκό κόσμο, και το οποίο έχει καθιερωθεί και ως μάθημα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Το παρόν δίνει με κριτική προσέγγιση τις κυρίαρχες απόψεις επί του θέματος και προεκτείνει τους προβληματισμούς με τις ιδέες και τις σκέψεις του Πλάτωνα, σε ό,τι αφορά την ηθική του πλουτισμού και του κέρδους, με ένταξη δύο «νόθων» έργων του (Ερυξίας, Ίππαρχος), στα οποία πραγματεύεται τον πλουτισμό και τη φιλοκέρδεια. Ο μέγιστος των φιλοσόφων καταρρίπτει πανηγυρικά όσα σήμερα οι νεοφιλελεύθεροι έχουν θεοποιήσει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]