Η ηρωίδα, η Ξένη, αντιλαμβάνεται ξαφνικά πως βρίσκεται πιασμένη σ` ένα δίχτυ: στον απέραντο ιστό μέσα στον οποίο είμαστε όλοι παγιδευμένοι. Και ανακαλύπτει πως, εφόσον αυτός ο ιστός είναι διάτρητος, εκείνη μπορεί να μπαινοβγαίνει σε μαύρες τρύπες χρόνου, σε "λήμματα" της ζωής της και της ζωής άλλων, πραγματικών ή μυθιστορηματικών προσώπων, και να οδηγείται από τον έναν κόμβο στον άλλο.
Σ` αυτό το μυθιστόρημα "φανταστικού ρεαλισμού" κινητά τοπία, αναίτια γεγονότα, ανεξήγητες καταστάσεις, πεζοί βίοι (πολλές φορές και με τις δεύτερες εκδοχές τους), εντοπίζονται σε διαπλεκόμενες διαδρομές - που ακολουθούν ίσως τα ίχνη κάποιου ασύλληπτου συμπαντικού σχεδίου.
