Το τραγικό αίσθημα της ζωής
Del sentimiento trágico de la vida en los hombres y en los pueblos (τίτλος πρωτοτύπου)
Μετάφραση: Νικολούδης, Η. Π.
Επιμέλεια σειράς: Καρτάκης, Ελευθέριος
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-6624-65-0
Printa, Αθήνα, 12/2013
2η έκδ.
Σειρά: Στις Πηγές της Γνώσης
Γλώσσα: Ελληνική, Νέα
Γλώσσα πρωτοτύπου: Ισπανικά
€ 19.91 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
14 x 21 εκ., 523 γρ., 436 σελ.
Περιγραφή

Ο Miguel de Unamuno (1864-1936), ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, ανήκει στην παράδοση των μεγάλων στοχαστών, όπως οι Pascal, Kierkegaaard και Nietzsche. Ο κόσμος του είναι αυτός του παραδόξου, κι η τάση του αυτή ενισχύεται από την ακραία ιδιοσυγκρασία του.

Βαθιά επηρεασμένο από το έργο του Kierkegaaard, το "Τραγικό αίσθημα της ζωής" είναι ένα από τα πρώτα έργα της υπαρξιακής χριστιανο-αιρετικής σύγχρονης σκέψης. Ο Unamuno εξετάζει εδώ το νόημα της πάλης ενάντια στο θάνατο, και ταυτόχρονα επιχειρεί να παρουσιάσει την ασυμβατότητα ανάμεσα στη λογική και την πίστη - κεντρικό πρόβλημα της σκέψης του.

Βιβλιοκριτικές
«Ο ερωτευμένος είναι ταυτόχρονα τύραννος και σκλάβος», λέει μιλώντας για τον έρωτα ο Μιγκέλ ντε Ουναμούνο στο Τραγικό αίσθημα της ζωής (μτφρ. Ηλίας Π. Νικολούδης, εκδ. Printa). Και αναλύει διεξοδικά την άποψή του, περιγράφοντας τους μηχανισμούς συμπεριφοράς των ερωτευμένων και τη διαρκή πάλη στην οποία βρίσκονται. Ο Ραντουάν Νασσάρ στο Ένα ποτήρι οργή (μτφρ. Αθηνά Ψύλλια, εκδ. Πατάκη) μάς παρουσιάζει στην πράξη και πολύ γλαφυρά την αντιπαλότητα των δύο φύλων, την αμφιθυμία των συναισθημάτων δύο ερωτευμένων ανθρώπων, τον μέχρις εσχάτων αλληλοσπαραγμό τους. >>>
Τα έργα του Μιγκουέλ δε Ουναμούνο: Αγωνία του Χριστιανισμού (1931) Το τραγικό αίσθημα της ζωής (1912)[3], Καταχνιά (Niebla, 1914[4]), Η ζωή του δον Κιχώτη και του Σάντσο, 1914, Abel Sánchez (1917[5]), Τρεις υποδειγματικές νουβέλες και ένας πρόλογος (1920), Τía Tula (1921), Δον Σαντάλιο, παίκτης του σκακιού (1930) και Άγιος Εμμανουήλ Αγαθός, μάρτυρας (1931) τον ενέταξαν στη «Γενιά του ΄98»: δημιούργημα του μοντερνιστή Χοσέ Μαρτίνεθ Ρουίθ, όπου συγκαταλέγονται και ο Αντόνιο Ματσάδο, ο Αθορίν, ο Πίο Μπαρόχα ι Νέσι και ο Ραμόν δε Βάγιε-Ινγκλάν[6]. >>>

Add: 2014-01-01 00:00:00 - Upd: 2021-03-17 18:29:24