Και η ποίηση τι είναι;

Ένα σκαμνί για να αποθέσεις την κούραση σου, / ένα καρφί για να κρεμάσεις τον πόνο σου, / σαν το παλτό που αφήνεις στην κρεμάστρα όταν τελειώσει η μέρα, / ένα σκαλί που το πατάς / για να ανέβεις πιο ψηλά, / πιο ψηλά, / ίσα με το τέλος της σκάλας.

Σ’ ένα δωμάτιο με κλειδωμένες πόρτες / είναι η μόνη πόρτα ξεκλείδωτη? / είναι μια γέφυρα, / μια πύλη, / μια αχτίδα φωτός, / περπατάς πάνω της, / σχοινοβάτης, / για να φτάσεις στον ήλιο.

Η ποίηση / ένα παιχνίδι στα χέρια σου / για να περνούν οι ώρες / ανάμεσα στο δειλινό και τα μεσάνυχτα, / για να γίνεται / πιο ανώδυνη / η νύχτα σου.

Η συλλογή Αχ-έρων είναι για τους εξαίσιους ίλιγγους, για τις αιώνιες ταλαντεύσεις, για στιγμές που έμειναν μισές και για άλλες που πληρώθηκαν σωστά. Για τα λόγια που τόλμησαν να βγουν στον άνεμο, για τις πιο ανεξερεύνητες και γνήσιες σκέψεις. Για ένα λυγμό που γεννιέται ατελείωτα από το χάραμα μέχρι το τέλος μίας ημέρας.