ΣΤΙΓΜΕΣ
Το βάρος της πίστης μου
Τούτα τα λόγια που 'πεσαν σαν ψιχάλα
Και είμαι το χαμένο παιδί του ανέμου
Δεν με θυμάται πια αυτό το χώμα
Πως μοιάζουν να 'ναι όλα χιλιοειπωμένα
Γυρεύει για τη γη του ένα δέντρο
ΥΠΗΡΞΑ ΚΑΠΟΤΕ ΔΕΝΤΡΟ, ΕΙΠΕ
'Είδα να γυρεύει με το λυχνάρι του το δρόμο'
'Υψώνει το βλέμμα του στον ουρανό'
'Είπε'
Τα λόγια 'φύγαν
Ένα ψιλόβροχο σκοτώνει τ' όνομά σου
Άραγε σηκώθηκε ο ήλιος τόσο ψηλά
Στον καθρέφτη τυπωμένη η μορφή σου
Πρετόρια, γιατί δεν κοιμάσαι τις νύχτες;
Ιστορία
Μία κρυφή ελπίδα
Σημείο Μηδέν
Στ' απλήρωτα χρέη μας
Τελευταία διαταγή
Αδιέξοδα
Νανούρισμα
Η μπαλάντα του νεκρού στρατιώτη
Καπετάν Αντώνης Οικονόμου
Πανσέληνοι πόθοι
ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΒΡΟΧΗΣ
'Πάνω σε ποιήματα ξαγρύπνησα πάλι'
'Σαν σε κάποιο ακρογιάλι'
'Ω βροχή!'
Μέσα στους χειμώνες
Περιμένοντας
Νύχτωσε
ΕΤΣΙ ΒΡΑΔΙΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ
'Τώρα'
'Έτσι βραδιάζει'
Φεγγάρι από δάκρυα
Θυμήθηκα πάλι τα μάτια της
Και σε φωνάζω Αγάπη
Με τη φωνή σου
Άφησέ με να κοιτάζω τα χείλη σου
Χόρεψε απόψε ένα βαλς
Το πιο θλιμμένο τραγούδι
Το βάρος της βροχής