Τ` ωραίο ταξείδι της ζωής αρχίζει με την είσοδο της ψυχής στα Τείχη της γήινης διάστασης. Τα μεγάλα κ` υψηλά τείχη της απώλειας, του χωρισμού δηλαδή της Ψυχής από το θείο Εν, υψώνονται ανεπαισθήτως, με την αδιόρατη διείσδυσή Της στα πυκνά στρώματα ενέργειας.
Με την ενσάρκωση του ανθρώπου, η ουσία της ψυχής -το εσωτερικό Φως του σύμπαντος- περιορίζεται. Η άμεση όραση και η αντίληψή της λειτουργούν πια μέσα από τους περιορισμούς που επιβάλλονται στην ανθρώπινη συνειδητότητα: χώρος, χρόνος, σώμα υλικό, γλώσσα, αντιληπτικότητα των αισθήσεων. [...]
