Ο πατέρας μου, ο Γιάννης Μανδύλας, αν ζούσε, θα συμπλήρωνε φέτος τα εκατό του χρόνια, και αυτό είναι το δώρο μου για εκείνον.
Αναζήτησε μια καλύτερη ζωή πέρα από τα όρια της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Βελανιδιάς Βοΐου, έφτασε στην Αφρική και δημιούργησε στη Νιγηρία. Είχε ανοιχτά τα μάτια του νου, είχε τρυφερή καρδιά, ευγενική ψυχή και αποφασιστικό βήμα. Ήταν χαρισματικός. Ό,τι έζησα και έμαθα κοντά του τα κατέγραψε το μυαλό μου, ενώ η καρδιά μου κρατά ζωντανή τη θύμησή του.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
