Αποτελεί πλέον κοινό τόπο ότι η εργασία που γίνεται μέσα στην ομάδα-τάξη, αλλά και η ατμόσφαιρα που επικρατεί στο σχολείο μεταξύ των μελών του συλλόγου διδασκόντων, θα μπορούσε να λειτουργεί ως `χώρος` που υποδέχεται, περιέχει και μεταβολίζει δύσκολα άγχη, βιώματα, φόβους και επιθετικά αισθήματα, που συχνά επηρεάζουν αρνητικά ή και καταστρέφουν την εκπαιδευτική διαδικασία.
Αντ` αυτού πολλές φορές ο εκπαιδευτικός αισθάνεται στο χώρο εργασίας του απειλούμενος και αποτυχημένος, θυμώνει ή απελπίζεται και κύρια επιδίωξή του γίνεται η `απαθής επιβίωση`.
Όλα αυτά φέρνουν στην επιφάνεια και πλήττουν τις πιο εύθραυστες και ανεπαρκείς πλευρές του ψυχισμού των εκπαιδευτικών, που τους ωθούν ή στην αντεπίθεση ή στην `παγωμένη απόσυρση`.
Ομολογείται επίσης πως οι υπάρχουσες υποστηρικτικές και συμβουλευτικές δομές του εκπαιδευτικού θεσμού, αν και έχουν εντοπίσει αυτά τα θέματα, δεν μπορούν πάντοτε να ανταποκριθούν.
Στις συναντήσεις με εκπαιδευτικούς δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όλων των ειδικοτήτων, που αποτελούν το περιεχόμενο του ανά χείρας βιβλίου, προτείνουμε την άποψη πως ο εκπαιδευτικός, χωρίς να κινείται ως ψυχολόγος ή ψυχοθεραπευτής, θα μπορούσε να εκπαιδευτεί ώστε να λειτουργεί μέσα στην συνεχή συναισθηματική αλληλεπίδραση με τους μαθητές του, να διαμορφώνει τον ψυχικό χώρο της τάξης του για να φιλοξενεί και να αναγνωρίζει τους `δύσκολους φόβους τους`, να αντέχει και να παραμένει σταθερός, γνωρίζοντας και τα δικά του επώδυνα ψυχικά βιώματα που η παιδαγωγική σχέση ανακινεί.
Πέρα της Γενικής και Ειδικής Διδακτικής κάθε μαθήματος που προϋποτίθεται, οφείλουμε να καλλιεργούμε τη σύνδεση λογικής - φαντασίας - επιθυμίας με τον άλλο και τους άλλους, καθώς και τη δυνατότητά μας για αυτοπαρατήρηση και στοχασμό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]