Καρπός της πολύχρονης ενασχόλησης του συγγραφέα με το αντικείμενο της Κεραμολογίας, το βιβλίο αυτό αποτελεί την πρώτη συνολική διαπραγμάτευση της κεραμικής που έχει έρθει στο φως στον ελλαδικό χώρο και χρονολογείται στους τελευταίους ρωμαϊκούς και τους πρώτους βυζαντινούς αιώνες. Μετά από μία σύντομη παρουσίαση της ιστορίας της έρευνας, αποτιμάται η συμβολή διαφορετικών παραγόντων στην αύξηση και διατήρηση του ενδιαφέροντος για την κεραμική αυτή κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Στη συνέχεια εντοπίζονται τα προβλήματα της καθιερωμένης ορολογίας και εξετάζεται η χρήση όρων με βάση τις πηγές, προτείνεται δε ένας τρόπος ταξινόμησης βασισμένος στη χρήση των κεραμικών. Παρουσιάζονται οι διαφορετικές κατηγορίες κεραμικών ελλαδικής παραγωγής και δίνεται έμφαση στα νέα δεδομένα της έρευνας ανά κατηγορία. Διερευνώνται διεξοδικά ζητήματα που αφορούν τα αρχαιολογικά τεκμήρια των εργαστηριακών εγκαταστάσεων και τη σχέση τους με τον πολεοδομικό ιστό, τις σχέσεις μεταξύ των εργαστηρίων, τις εισαγωγές και τις απομιμήσεις, τη διακίνηση των αγγείων, την ταυτότητα και την κοινωνική θέση των κεραμέων, την άνθηση των τοπικών παραγωγών σε συνάρτηση με τις ιστορικές συγκυρίες και την έννοια της αυτάρκειας.

Στο βιβλίο τίθεται ουσιαστικά ένας πρωτοποριακός και πολύπλευρος προβληματισμός γύρω από την κεραμική της πρωτοβυζαντινής περιόδου με βάση τα νέα δεδομένα της έρευνας και επιχειρείται να δοθούν απαντήσεις σε συνάρτηση με τη μελέτη της κεραμικής του ευρύτερου μεσογειακού χώρου.