Σ` ένα γράμμα στη μητέρα της, η Χιμένα γράφει την ιστορία της ζωής της. Μιλά για την περιθωριοποίηση που ένιωθε ως παιδί, για το θάνατο του πατέρα της, τους λάθος χειρισμούς της οικογένειας σε σχέση με τον ομοφυλόφιλο αδερφό της, πώς έκανε στην άκρη όλα της τα όνειρα για το γάμο και τα παιδιά της...
Μέχρι τη σκληρή απόφαση να πάρει τη ζωή της στα χέρια της και να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα: να ασχοληθεί με το γράψιμο και τη ζωγραφική.
Ένα μυθιστόρημα όπου η συναισθηματική πλοκή, σε συνδυασμό με μια κοινωνική ματιά που διαπνέεται από ειρωνεία και χιούμορ, υφαίνουν μια ιστορία που θυμίζει σπουδαία έργα όπως τα `Πέρα από την Αφρική`, `Οι γέφυρες του Μάντισον` κ.α.
Παρόν, παρελθόν και μέλλον συνυφαίνονται με μαεστρία, με φόντο πληθώρα αληθινών συναισθημάτων και ματαιωμένων προσδοκιών, με τα οποία όλες οι γυναίκες θα ταυτιστούν, ενώ ορισμένοι άντρες, μόνο οι εκλεκτοί, θα βρουν απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]