Άρπαγες διψαλέοι / του πλούτου των εθνών
που όλους εδώ τους φέρνει / η φήμη θησαυρών.
Συρρέουν κατά μάζες. / Φθόνοι τους τριβελίζουν.
Τη γη τους παρατούνε, / τη γη μας πλημμυρίζουν. (στίχ. 777-780)

Ολέθρια συμπάθεια / που έδωσα και πήρα!
Ένωση τόσο τέλεια / που ματαιώνει η μοίρα!
Αχ! Με τι ορμή παράφορη / έσμιξαν οι ουρανοί
καρδιές που δεν προόριζαν / να ζήσουνε μαζί! (στίχ. 691-694)

Ο επιφανής Βασιλιάς του Πόντου Μιθριδάτης 6ος ο Ευπάτωρ προσωποποίησε για σαράντα χρόνια την αντίσταση της Ανατολής στον επεκτατισμό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Κυματοθραύστης στο χείμαρρο των λεγεώνων που είχε κατακλύσει τα έθνη, όρθιος ακόμα και όταν ηττάται, με ηγετική φωνή απειλεί την ίδια τη Ρώμη. Ο Ρακίνας τον μεταφέρει κατ` ευθείαν από τη σκηνή της ιστορίας στο θέατρο με το έργο αυτό, όπου ο ηρωισμός συνυφαίνεται με τον έρωτα και με τα πιο βίαια πάθη.
Οι εκδόσεις μας το παρουσιάζουν για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό και στους θεατρικούς δημιουργούς, σε μετάφραση πιστή στο νόημα και το ρυθμό του πρωτοτύπου, σχολιασμένη και εικονογραφημένη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]