Πρόκειται για μια πρωτότυπη σύλληψη του γυναικείου σώματος και έναν ες αεί ύμνο στη γυναικεία παρουσία∙ με αφόρμηση το νερό και την υγρή σύσταση των εκκρίσεων εξυμνεί με μοναδικό τρόπο τη γυναίκα και το μεγαλείο του κορμιού και της ύπαρξής της.
Στην ποίησή του συναιρεί τον ερωτικό λόγο και αισθησιασμό με μια βαθιά θρησκευτικότητα - στοιχεία έκδηλα στα περισσότερα ποιήματα της συλλογής του – αποφεύγοντας έτσι τη χυδαιότητα της καθημερινότητας.
Στα μη ερωτικά ποιήματά του διαφαίνεται έντονα η αποτύπωση του ανθρωπισμού και του μεταφυσικού του προβληματισμού.
