Καλοκαίρι 2011. Ο Αδόλφος Χίτλερ ξυπνά σ` ένα άδειο οικόπεδο, στο κέντρο του Βερολίνου. Χωρίς πόλεμο, χωρίς κόμμα, χωρίς την Εύα. Εν μέσω απόλυτης ειρήνης και χιλιάδων αλλοδαπών, και με την Άνγκελα Μέρκελ πρωθυπουργό. Εξήντα έξι χρόνια μετά το υποτιθέμενο τέλος του, ο "μεγαλύτερος στρατηλάτης όλων των εποχών" ξεβράζεται στο παρόν και ξεκινά, ενάντια σε κάθε λογική, μια καινούργια καριέρα... στην τηλεόραση!

Ήρθε πάλι, λοιπόν... Όμως τι κακό μπορεί να κάνει σήμερα ο Αδόλφος Χίτλερ; Αυτός ο καινούργιος Χίτλερ δεν είναι μια κωμική καρικατούρα και, γι` αυτόν ακριβώς τον λόγο, είναι τρομακτικά αληθινός. Δεν είναι ο αστείος Χίτλερ των σκετς της τηλεόρασης, ούτε ο μονοδιάστατος "κακός" Χίτλερ του Χόλυγουντ, αλλά ένας άνθρωπος που αναλύει με τον δικό του ιδιόρρυθμο τρόπο το περιβάλλον, που εντοπίζει με οξυδέρκεια και ταχύτητα τις αδυναμίες των ανθρώπων. Κάποιος που με ακραίο πείσμα και παρωπίδες ακολουθεί την προσωπική αλλόκοτη λογική του -φανατικός, αλλά σίγουρα όχι ηλίθιος.

Αλλά και η χώρα που συναντά είναι εξίσου αληθινή: κυνική, διψασμένη για επιτυχία και, παρά τις δεκαετίες γερμανικής δημοκρατίας, παντελώς ανοχύρωτη απέναντι σ` έναν δημαγωγό -μια χώρα εθισμένη στο κυνήγι της ακροαματικότητας, των "κλικ" και των "like" στο ίντερνετ.

Παρωδία; Σάτιρα; Πολιτική κωμωδία; Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα! Το λογοτεχνικό ντεμπούτο του Τίμουρ Βέρμες αποτελεί ένα απροσδόκητο λογοτεχνικό επίτευγμα.