Το `Σταμάτημα` σημειώνει σωστά το κλείσιμο της εποχής της νεότητος και την είσοδο του Ίωνος εις την εποχή της ωριμότητας. Από τότε θ` άρχιζε ν` αποδίδη τους ευχυμότερους καρπούς του. Μα τα χρόνια ήταν τέτοια, που οι καλλίτεροι, μπαίνοντας, καθώς είναι φυσικό, στην πρώτη γραμμή κάθε αγώνα για την ελευθερία, μοιραίως ευρίσκονταν εκτεθειμένοι περισσότερο απ` όποιον άλλο στην ορμή του θολού χειμάρρου της δουλικής ταπεινότητας και των σκοτεινών παθών, που κατά τες ταραγμένες περιόδους της ιστορίας λύνονται από κάθε ντροπή και δεσμό και πλημμυρίζουν την κοινωνίαν αποσυνθέτοντάς την. Αυτός είναι ο λόγος όπου δεν εδόθηκε στον Ίωνα καιρός κατά την τελευταία, σύντομη, πολιτική του εμφάνιση να εκφράση ολοκληρωτικά τον πλούτο της ωριμασμένης πια ψυχής του.
Το `Σταμάτημα` μόνο μας προϊδεάζει για το πνευματικό και δυναμικό συσσώρευμα, που ήτον έτοιμο να σκορπισθή γενναιόδωρα, μα απόμεινε αναπόδοτο και χάθηκε για πάντα.
Αισθάνεται κανείς βαθιά μπρος στο βιβλίο τούτο την πικρήν ειρωνία της ζωής· γιατί ο τίτλος, που του έδωκε ο συγγραφέας του για να χαρακτηρίση το προσωρινό διάλειμμα της δράσης του προς ανασκόπηση του εαυτού του και ανασυγκρότησή του, συμβολίζει πια τώρα, μετά τον πρόωρο θάνατό του, τ` απότομο κι οριστικό σταμάτημα της δημιουργίας του.