`Το Απρόσβατο`, δοκιμιακό κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη γραμμένο το 2011, αποτελεί αφετηρία διερώτησης για την έως τώρα ανείπωτη, άθικτη, και κατά τούτο απρόσβατη, περιοχή του ανθρώπου. Η αντιμετώπιση της φύσης του ανθρώπου στην ολότητά της, τίθεται από τον Δημητριάδη ως προϋπόθεση για τη διερεύνηση των ζητημάτων που έθεσε ο Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ στο δοκίμιό του `Φύση, ανθρωπισμός, τραγωδία` πριν από πενήντα πέντε χρόνια, στο πλαίσιο της εποχής του και των συγκυριών της.
Μια κίνηση συνεχούς αντίδρασης και αναψηλάφησης σε ό,τι λέγεται στο `Απρόσβατο`, μια διάθεση ανασκαφής των εσκαμμένων εκ μέρους του ίδιου του συγγραφέα και του συνομιλητή του Θανάση Αποστόλου, γέννησε την αλληλογραφία που -στην παρούσα έκδοση- συμπληρώνει και επεκτείνει το δοκίμιο. Συναλλαγή και ανταλλαγή που ανατροφοδότησε τους επιστολογράφους, πολλαπλασιάζοντας έτσι τις ερωτήσεις, τις αμφιβολίες, και διευκρινίζοντας τα ζητήματα που πραγματεύεται στο δοκίμιό του ο Δημήτρης Δημητριάδης.
Ο έτερος επιστολογράφος αφιερώνει αυτή την αλληλογραφία σε `Εκείνη που ανοίγοντας διόδους με έθεσε στην περιοχή του απρόσβατου`.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]