`Όταν μεγάλωσε, μια νύχτα έστρεψε το βέλος του ψηλά και σημάδεψε το σακουλάκι με τ` αστέρια.
Εκείνο τρύπησε κι ένα μικρό αστεράκι έπεσε στο κρεβατάκι μου, πάνω στην κουβερτούλα μου.
Έτσι γεννήθηκα εγώ.`
Κι έτσι ξεκινά η κοινή πορεία πατέρα και παιδιού.
Μια σχέση έντονη, καταλυτική, καθοριστική για τη ζωή και των δυο.
Ο πατέρας, ένα πρόσωπο ισχυρό όσο κι ευάλωτο, ανοίγει μονοπάτια κι ενθαρρύνει το γιο του να μάθει τα πάντα για τον κόσμο.
Ο μικρός διευρύνει τους ορίζοντές του, ετοιμάζεται να βγει δυναμικά στη ζωή και διαμορφώνει άποψη για το ρόλο που θα διαδραματίσει στην ενήλικη ζωή του.
`Όταν φεύγει στενοχωριέμαι. Όμως μου `χει πει πως κάθε μέρα πρέπει να οργώνει τρεις φορές τα χωράφια του κόσμου ώστε να μην πεινάσω ποτέ.
Το ίδιο θα `κανα κι εγώ γι` αυτόν, αν μπορούσα.`
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
