Η Βικτώρια δεν υπάρχει
Νουβέλα
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-504-073-4
Νεφέλη, Αθήνα, 9/2013
1η έκδ. || Νέα
Γλώσσα: Ελληνική, Νέα
€ 11.10 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
12 x 20 εκ., 117 γρ., 61 σελ.
Περιγραφή

Για κάποιους, ούτε καν η καταπρόσωπο επαφή με την πιο σκοτεινή πραγματικότητα δεν μπορεί να ανασύρει τη θετική τους ταυτότητα, ούτε ο φόβος για το `θηρίο` το ίδιο δεν μπορεί να τους βγάλει από την απάθεια.
Για κάποιους άλλους, η τελευταία ταυτότητα που έχει απομείνει είναι η γειτονιά τους. Και θα προσπαθήσουν να την προασπίσουν. Με κάθε μέσο...
Μια νουβέλα για την υπόκωφη συγκρότηση του ρατσισμού και την πανταχού παρούσα βία.


[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]

Βιβλιοκριτικές
Σόλωνας Παπαγεωργίου, «Όσο περιμένεις να συμβεί», του Γιάννη Τσίρμπα , bookpress, 22/01/2023
Ο Γιάννης Τσίρμπας πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα με τη νουβέλα Η Βικτώρια δεν υπάρχει (εκδ. Νεφέλη), ένα έργο που ξεχωρίζει για την άμεση και ανεπιτήδευτη αφήγησή του, καθώς και για το ενδιαφέρον κυρίως θέμα του. Στο βιβλίο, δυο άνδρες ταξιδεύουν με το ίδιο τρένο. Ο απαθής αφηγητής είναι υποχρεωμένος να υποστεί τον ρατσιστικό μονόλογο του συνεπιβάτη του, που περιγράφει την παρακμή της συνοικίας της Πλατείας Βικτωρίας, για την οποία ευθύνονται, σύμφωνα με τον ίδιο, οι αναρίθμητοι μετανάστες που πλέον κατοικούν εκεί. >>>
Όταν η λογοτεχνία παίρνει τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας, γεννιούνται διηγήματα ή σειρές διηγημάτων που μετατρέπουν το όχημα σε έναν ρεαλιστικό ή ουτοπικό χρονότοπο. Και η πόλη μέσω των συγκοινωνιών τής υποδεικνύει την κίνηση στον χώρο, από την αφετηρία ώς το τέρμα, αλλά και στον χρόνο, από το παρόν στο παρελθόν. Ο μοντερνισμός είχε επικεντρώσει το ενδιαφέρον του στον χρόνο, ενώ ο μεταμοντερνισμός στον χώρο. >>>
Το 2013 ήταν πολύ γόνιμο ως προς αυτούς που πρωτομπήκαν στον χώρο της πεζογραφίας, όχι μόνο από άποψη ποσοτική αλλά κι από άποψη ποιοτική, αφού μερικά έργα έδειξαν κάτι που το βλέπουμε συχνά στην ελληνική παραγωγή: καλά πρώτα κείμενα, ώριμα, φρέσκα και πρωτοποριακά, ορμητικά και καλογραμμένα. Ξεχωριστές γραφές Κατά τη γνώμη μου, τέσσερα βιβλία ξεχώρισαν ιδιαίτερα στη σοδειά της χρονιάς που έφυγε. Ξεκινώ με μια συλλογή διηγημάτων, το Φοράει κοστούμι (εκδ. >>>
Ένα από τα ωραιότερα φετινά μυθιστορήματα ήταν αυτό του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, με τίτλο Το ελάχιστο ίχνος (εκδ. Ροδακιό). Σε αυτό παρακολουθούμε τις παράλληλες ιστορίες δύο ανθρώπων, που η μοίρα τούς επεφύλλασε αλλόκοτο παιχνίδι. Ο Αυγουστίνος, νόθο παιδί, καρπός της ένωσης μιας παραμάνας και του πλούσιου εφήβου γιου, τον οποίο αυτή μεγάλωσε, απάγεται υπό μυστήριες συνθήκες και «ανταλλάσεται» με το ασθενικό βρέφος ενός ζευγαριού από την επαρχία. >>>
«Σαν να κοιμήθηκα ένα βράδυ και να μην ήταν εκεί και να ξύπνησα το πρωί σε αυτό το χαμό, ρε φίλε». Όλα τον ενοχλούν και αποφασίζει να δράσει. Με λόγο τραχύ και παραληρηματικό ο ήρωας του Τσίρμπα αφηγείται περιστατικά από τη ζωή στην πλατεία Βικτωρίας τόσο από τη σημερινή εποχή όσο και από την παιδική του ηλικία. Μένει ακόμα με τους γέρους του και είναι φοβικός απέναντι σε κάθε τι ξένο που έχει αλλοιώσει την περιοχή τα τελευταία χρόνια. >>>
Επιτέλους ένας αξιολογότατος πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας, ο οποίος παραθέτει ένα έργο στο πλαίσιο σύγχρονων προβλημάτων και προβληματισμών, κλέβοντας την προσοχή μας την αναγνωστική και δημιουργώντας συνθήκες λογοτεχνικές τέτοιες, που επιτρέπουν την πρόβλεψη και εμπορικής αλλά και κριτικής επιτυχίας. Η νουβέλα δομείται σε δύο επίπεδα, που εναλλάσσονται: το πρώτο αφορά τη συνομιλία μέσα σε ένα τρένο ανάμεσα σε δύο επιβάτες. >>>

Add: 2014-01-01 00:00:00 - Upd: 2025-01-14 12:01:48