Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΗΡΥΞΕ Ο Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Η Ιστορία της ποίησης είναι γεμάτη με παραδείγματα αποκηρυγμένων ποιημάτων. Νεανικές αδεξιότητες, συναισθηματικές εκτροπές, ιδεολογικές αστοχίες. . .υπάρχουν χίλιοι δυο λόγοι για τους οποίους ένας ποιητής που ενδιαφέρεται για την εικόνα του έργου του μπορεί να οδηγηθεί στην αποκήρυξη ορισμένων συνθέσεών του. Ακόμα και οι μεγαλύτεροι ποιητές μπορούν να κάνουν λάθη - και μάλιστα οφείλουν, αν έχουν αποφασίσει να μη μας κρύψουν εντελώς την ανθρώπινη φύση τους ή αν έχουν συνειδητοποιήσει πως το κρυφό είναι που λέει περισσότερα, όταν η κρυψώνα του παραείναι επιμελημένη.
Φυσικά δεν χάθηκε ο κόσμος αν μερικά ποιήματα ξαστοχήσουν. Η ποίηση είναι τέχνη - όπως διαδίδεται - και μια τέχνη δεν μαθαίνεται ποτέ μονομιάς. Ένας σπουδαίος ποιητής πρέπει να ωριμάσει αργά, κατά προτίμηση ακολουθώντας τη ράθυμη κριτική. Τα αποκηρυγμένα του, μάλιστα, μπορούν να αποθηκευτούν ως τεκμήρια του σπουδαίου αγώνα που έδωσε για να πλουτίσει τη γλώσσα. [ . . .] Στην προσωπική του περίοδο, αυτή που όλοι μας ονομάζουμε `καβαφική`, θ` αποφύγει να γράψει ποιήματα βασιζόμενος απλώς σ` αυτό που καλείται έμπνευση. Δεν θέλω βέβαια να πω ότι αγνοεί το κίνητρο έμπνευση. Αλλ` από `δω και στο εξής αποκλείει το πηγαίο, το δε πρόβλημα του χτισίματος του ποιήματός του το αντικρίζει με τα μέσα, τις ικανότητες και την εμπειρία που διαθέτει ως τεχνίτης. [. . .] Το χαρακτηριστικό καβαφικό ποίημα γεννήθηκε μέσα στην πρωταρχική ποιητικότητα των `Αποκηρυγμένων`. Σαν αντίθεση; Σαν αντίθεση. Αλλά σαν μια σημαίνουσα αντίθεση, που φυλάει γερά τα κλειδιά της καβαφικής κριτικής. (Γιώργος Μπλάνας, από την έκδοση)

`ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΣ ΚΑΙΡΟΣ`
Δεν με πειράζει αν απλώνη
έξω ο χειμώνας καταχνιά, σύννεφα, και κρυάδα.
Μέσα μου κάμνει άνοιξι, χαρά αληθινή.
Το γέλιο είναι ακτίνα, μαλαματένια όλη,
σαν την αγάπη άλλο δεν είναι περιβόλι,
του τραγουδιού η ζέστη όλα τα χιόνια λυώνει. [. . .]