Ο Giorgio de Chirico, ένας από τους προπάτορες του μοντερνισμού, ο «μεγάλος Βολιώτης» όπως τον αποκαλεί ο Νίκος Εγγονόπουλος, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες μα και πιο αινιγματικές μορφές της τέχνης της εποχής μας. Γεννημένος στο Βόλο, μεγαλωμένος στην Ελλάδα, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, κατόρθωσε να συγκεράσει στο έργο του πλήθος διαφορετικών παραδόσεων και, κυρίως, να προτείνει ένα νέο οπτικό κώδικα προσέγγισης του σύγχρονου κόσμου. Δημιουργός της «μεταφυσικής ζωγραφικής» στα χρόνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και μέντορας των σουρεαλιστών, «αποκήρυξε» στις αρχές της δεκαετίας του 1920 το μεταφυσικό του έργο, στράφηκε προς μία μορφή καλλιτεχνικού ακαδημαϊσμού, ενεπλάκη σε σκάνδαλα με πλαστά έργα του, ενέπνευσε τους φιλομουσολινικούς ζωγράφους της ομάδας του Novecento και, εντέλει, μετατράπηκε σε έναν από τους εμπαθέστερους πολέμιους της μοντέρνας τέχνης. Ο Νίκος Δασκαλοθανάσης προτείνει μια νέα ερμηνεία των «μεταπτώσεων» της καλλιτεχνικής πορείας του De Chirico, συνδέοντας το έργο του με τον ιστορικό ορίζοντα του μεσοπολέμου αλλά και με την τέχνη των ζωγράφων του μεταμοντερνισμού, που σήμερα τον θεωρούν πρόδρομό τους. Ταυτόχρονα προσεγγίζει μεθοδικά και αναλυτικά τη ζωγραφική του De Chirico, από τα πρώιμα ηρωικά χρόνια των αχανών αστικών τοπίων και των μεταφυσικών εσωτερικών ως τους όψιμους ακαδημαϊκούς πίνακες, φέρνοντάς μας σε επαφή με το έργο ενός καλλιτέχνη, που έχει θεμελιακή σημασία για την κατανόηση της ζωγραφικής του αιώνα μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]