-Θα ήθελα να σας εκμυστηρευτώ μια εικόνα που έρχεται και ξαναέρχεται στο μυαλό μου, κάτι σαν ιστορία, σαν ένα όνειρο που κατά κάποιον τρόπο μού έχετε εμπνεύσει.
-Σε ακούω.
-Έχω μια φόρμα ολόσωμη, σαν αυτές των ηλεκτρολόγων ή των υδραυλικών. Έχω επίσης μια εργαλειοθήκη, μεγάλη αλλά όχι βαριά. Κάθε μέρα φοράω τη φόρμα μου και φεύγω από το σπίτι μαζί με την εργαλειοθήκη. Πηγαίνω να αντιμετωπίσω τη ζωή μου, με τις χαρές, τις λύπες, τις νίκες και τις ήττες της. Άνθρωποι και καταστάσεις απαιτούν από μένα αποτελεσματική διαχείριση. Προβλήματα έρχονται προς το μέρος μου, κάποια σταματούν ακριβώς μπροστά μου. Σκύβω και ανοίγω την εργαλειοθήκη. Παίρνω από μέσα τα μικρά και ελαφριά εργαλεία μου. «Πρέπει να δώσω λύση» σκέπτομαι. «Πρέπει να δώσω λύση για λογαριασμό μου και ίσως για λογαριασμό τρίτων. Η επαγγελματική μου επιτυχία, η προσωπική μου ευτυχία και βελτίωση, όλα κρύβονται κάπου εδώ!». Επεμβαίνω, και με τη βοήθεια των εργαλείων μου πραγματοποιώ την αόρατη επισκευή. Κλείνω την εργαλειοθήκη και προχωρώ. Κανένα πρόβλημα δε με φοβίζει! Πώς σας φαίνεται;
-Θα σου πω.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]