Σε μια Ελλάδα που βομβαρδίζεται από μαθηματικούς υπολογισμούς και πληροφορίες από τα μέσα μαζικής εξημέρωσης, ο Ζαν, η Ζωή και η σκιά του αφηγητή προσπαθούν να ενώσουν τα κομμάτια του παζλ της αποσπασματικής τους ζωής. Μέσα από οδοφράγματα και αστικά χαλάσματα, αναζητούν απαντήσεις σε ερωτήματα που επισκιάζουν την καθημερινότητα τους. Έρμαια του σύγχρονου τρόπου ζωής, οι τρεις φίλοι ακροβατούν ανάμεσα στο κοινωνικό κενό και την εσωτερική τους ανησυχία, την προσπάθεια και την απάθεια, την ταύτιση και την εμμονή. Ο εχθρός έχει πάρει άλλη μορφή. Βρίσκεται μέσα μας, αλλά και έξω από μας. Στην Αγγλία γνωρίζουν από πρόσθεση (αποικιακή) και στην Αμερική από επεκτατικό πολλαπλασιασμό. Όπως στη Γερμανία γνωρίζουν από διαίρεση, έτσι και εμείς ιστορικά έχουμε μάθει την αφαίρεση. Άραγε, το άθροισμα αυτής της πράξης είναι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ή η δυτική παράλυση; Μοιάζει να έχουμε ξαπλώσει στο κρεβάτι του Προκρούστη και αυτά που περισσεύουν να είναι πολλά. Κάποιοι έζησαν με άδειες κατσαρόλες. Τώρα φαίνεται πώς ήρθε η σειρά μας να ζήσουμε την εποχή της άδειας κατσαρόλας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]