Να πώς βλέπει λοιπόν ο ίδιος τον εαυτό του: ως τον οποιονδήποτε καθωσπρέπει άντρα – είναι ο μεσοαστός Λονδρέζος everyman, ευυπόληπτος ανάμεσα στους ομοίους του. Όταν νωρίτερα έχει αποβιβαστεί από το τρένο του σ’ ένα σταθμό του Ουέστ Εντ και ανεβαίνει βιαστικός τα σκαλιά μες στο πλήθος, «ήταν σαν να φορούσαν σχεδόν όλοι στολή. Τα αδιάφορα πρόσωπα, αν και διαφέρανε μεταξύ τους, είχαν κάποια συγγένεια, λες και μια ομάδα αδελφών αποφάσισαν με σύνεση, αξιοπρέπεια, αηδία ή πρόβλεψη, να αγνοήσουν ο ένας τον άλλον». >>>
