O Eagleton είναι ο θεωρητικός της εναντίωσης και της αντιπαλότητας. Μπορεί να άνοιξε διάλογο με το έργο πολλών θεωρητικών (Λούκατς, Αλτουσέρ, Μασρέ, Μπένγιαμιν, Μπαχτίν) ή να αξιοποίησε στο έργο του διάφορες θεωρίες από το φεμινισμό μέχρι την ψυχανάλυση, ωστόσο συχνά ο Eagleton προτείνει την επιστροφή στον παραδοσιακό ρόλο της κριτικής ή της κουλτούρας ως ένα τρόπο για τον επαναπροσδιορισμό τους στο παρόν αλλά και ως υπενθύμιση για το ζωτικό και καίριο ρόλο που διαδραμάτισαν στο παρελθόν. Αναζητώντας σταθερές ηθικές και πολιτικές αρχές για την εξασφάλιση μιας πραγματικής κοινωνίας των πολιτών, ο Eagleton δεν διστάζει να κοιτάξει στο παρελθόν και να αναδείξει τις βαθιές ρίζες που έχει η σύνδεση της λογοτεχνίας με την πολιτική και της κοινωνίας με την κουλτούρα. Κεντρική θέση στις απόψεις του Eagleton έχει ο πολιτικός ρόλος της κριτικής.