Ως δημόσια κτήση νοούνται τα πράγματα που ανήκουν κατά κυριότητα στη Διοίκηση και είτε είναι κοινόχρηστα είτε προορίζονται στην εξυπηρέτηση δημοσίων ή δημοτικών υπηρεσιών. Παρόλο που βασικές διατάξεις του δικαίου της δημόσιας κτήσης απαντώνται στον Αστικό Κώδικα, στην πραγματικότητα πρόκειται για ύλη εντασσόμενη από συστηματικής και επιστημονικής σκοπιάς στο διοικητικό δίκαιο. Οι νομοθετικές και κανονιστικές ρυθμίσεις σχετικά με τη δημόσια κτήση είναι ιδιαίτερα ευρείες. Η επιστημονική επεξεργασία της δημόσιας κτήσης δεν αντιστοιχεί ωστόσο προς τη μεγάλη σημασία της για την κοινωνική συμβίωση και την έκταση των σχετικών διατάξεων και της νομολογίας.
Το έργο είναι δομημένο σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος αναλύεται η καταγωγή και η σύγχρονη σημασία της έννοιας της δημόσιας κτήσης και στο δεύτερο μέρος η έννομη σχέση της Διοίκησης με τη δημόσια κτήση. Σε όλο το έργο διερευνάται το σημαντικό ιστορικό βάθος και το συγκριτικό ενδιαφέρον της δημόσιας κτήσης. Εκτίθενται αναλυτικά τα στοιχεία της έννοιας (κυριότητα της Διοίκησης και ιδιαίτερος δημόσιος προορισμός). Ακόμη αναλύεται η φύση της έννομης σχέσης της Πολιτείας προς τη δημόσια κτήση, περιλαμβανομένου του ειδικότερου ζητήματος της συνταγματικής προστασίας της κυριότητας επί της δημόσιας κτήσης. Τέλος, παρουσιάζονται οι δικονομικές διαστάσεις της έννοιας.
Ο συγγραφέας εύστοχα θέτει το ερώτημα αν δικαιολογείται από τη μια πλευρά να κρατεί η θεωρία της αστικής κυριότητας και από την άλλη η κρατούσα άποψη να αρνείται τη συνταγματική προστασία της κυριότητας αυτής. Στο έργο του τα δύο ζητήματα συνδέονται με πρωτότυπο τρόπο. Επίσης με πρωτότυπο τρόπο προσλαμβάνονται και κατατάσσονται οι διάφορες θεωρίες και απόψεις που έχουν υποστηριχθεί σχετικά με τη συνταγματική προστασία της ιδιοκτησίας του δημοσίου. Σε ιδιαίτερο τμήμα του έργου παρουσιάζονται πρωτότυπα επιχειρήματα υπέρ της άποψης για την κατ` αρχήν παροχή συνταγματικής προστασίας στην ιδιοκτησία του Δημοσίου, το περιεχόμενό της ενόψει και της ευχέρειας του νομοθέτη να οργανώνει τη διοικητική δράση. Ο συγγραφέας αναφέρεται στις πλέον πρόσφατες νομοθετικές και νομολογιακές εξελίξεις και καταδεικνύει την ανάγκη αποκρυστάλλωσης της επιστημονικής συζήτησης για το θέμα αυτό.
Επίσης σταθμίζονται στο έργο από τη μια η θέση του συγγραφέα, σύμφωνα με την οποία η κυριότητα της Διοίκησης στη δημόσια κτήση είναι κυριότητα αστικού δικαίου και από την άλλη η άποψή του ότι το δίκαιο της δημόσιας κτήσης εντάσσεται στο διοικητικό δίκαιο, ότι δηλαδή αποτελεί ύλη διοικητική. Για το λόγο αυτό αναλυτικά περιγράφεται το διοικητικό καθεστώς διαχείρισης και προστασίας της δημόσιας κτήσης (όργανα, αρμοδιότητες, διαδικασίες).
Το έργο συνοδεύεται από εκτεταμένη βιβλιογραφική έρευνα, με παραπομπές σε μεγάλο αριθμό συστηματικών συγγραμμάτων, μονογραφιών και άρθρων, ελληνικών, αλλά και γαλλικών, αγγλικών, γερμανικών, ιταλικών. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η έρευνα στη νομολογία και τη νομοθεσία πριν από την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα, που επιτρέπει στο συγγραφέα να συνθέσει και παρουσιάσει μια πλήρη εικόνα του δικαίου της δημόσιας κτήσης από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους ως σήμερα. [...]

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]