Η ανά χείρας μελέτη ολοκληρώθηκε σε μια δύσκολη συγκυρία - την ώρα που ξέσπαγε η νέα ελληνοτουρκική κρίση με αφορμή τις νησίδες Ίμια. Η κρίση έτεινε να επικαλύψει τους προβληματισμούς για το μέλλον της ελληνοτουρκικής οικονομικής συνεργασίας γενικά, αλλά και ειδικότερα στην περιοχή Αιγαίου-μικρασιατικών παραλίων, τους οποίους είχε προκαλέσει νωρίτερα το άνοιγμα του δρόμου για την τελωνειακή ένωση Τουρκίας-ΕΕ. Η κρίση έδειξε καθαρά σε ποιο βαθμό οι οικονομικές και εμπορικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (σε σχέση ή όχι με την Τελωνειακή Ένωση) επηρεάζονται ή διαφοροποιούνται από την ελληνοτουρκική διαφορά, κυρίως αν λάβουμε υπόψη τις κρίσεις ανάμεσα στις δύο χώρες. Μόνο αν κανείς θέλει να εθελοτυφλεί, μπορεί να πιστεύει ότι μπορούν να υπάρξουν οικονομικές σχέσεις, στο επίπεδο joint ventures ή εμπορικών και τουριστικών ανταλλαγών, παραγνωρίζοντας την πιθανότητα ενός θερμού πολιτικού ή στρατιωτικού επεισοδίου ανάμεσα στις δύο χώρες. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]