«[...] Μετά την υπογραφή της ελληνογερμανικής σύμβασης, στις 30 Μαρτίου 1960, για την απασχόληση εργατικού δυναμικού, αφίχθηκαν στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας εκατοντάδες χιλιάδες υγιέστατων, σωματικά και ψυχικά, νέων ανθρώπων. Η αλλαγή του χώρου διαβίωσης, η μορφή της εργασίας, η αποξένωση, η αδυναμία επαφής με τον εγχώριο πληθυσμό, τα γλωσσικά προβλήματα, τα θέματα της μόρφωσης και του επαγγελματικού προσανατολισμού των παιδιών, η απρογραμμάτιστη οργάνωση της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης, η αργοπορία της οργάνωσης της ορθόδοξης εκκλησίας, η αποκοπή από τον εθνικό κορμό και η ανάγκη για εύρεση υποκατάστατών τους είναι πολύ επιγραμματικά ορισμένα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετώπισαν οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες. Σ` αυτά προσετέθη και μια σωρεία προκαταλήψεων εκ μέρους του γερμανικού πληθυσμού [...]».
Έχοντας ως βάση τα ανωτέρω, ο συγγραφέας επιχειρεί να παρουσιάσει πολύπλευρα την Ελληνική Ομογένεια της Γερμανίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά από παρέλευση μισού σχεδόν αιώνα παραμονής και διαδικασιών προσαρμογής στο γερμανικό περιβάλλον. Εξετάζει την Ελληνική Ομογένεια της Γερμανίας πάντα σε συνάρτηση με το φυσιολογικό της πολιτισμικό, κοινωνικό και μορφωτικό περιβάλλον, όπως αυτό διαμορφώνεται από τη μείζονα γερμανική κοινωνία, κάνοντας λεπτομερή αναφορά στους ποικίλους παροικιακούς φορείς και στην προσφορά τους στην Ομογένεια της Γερμανίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]