«Η απόφασή μου να συντάξω και να δημοσιεύσω τον δεύτερο τόμο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, αποτελεί συνάρτηση της διαπίστωσης ότι υπάρχουν ήδη οι αναγκαίες προϋποθέσεις για την ανάληψη, προς την κατεύθυνση αυτή, του εγχειρήματος μιας συστηματικής προσέγγισης των γεγονότων της μεταπολεμικής περιόδου.
Η προσπάθειά μου βασίστηκε, για πρώτη φορά σε χρονική έκταση 4 δεκαετιών, στην αξιοποίηση των πορισμάτων που περιέχονται στις πρώτες συστηματικές μονογραφίες πάνω σε θέματα της εποχής αυτής, στην άντληση πλούσιων στοιχείων από δημοσιευμένες ήδη πρωτογενείς πηγές και στην αναδίφηση ακόμη, οσάκις ήταν δυνατόν, ανέκδοτων αρχειακών συλλογών.
Η δυνατότητα καταγραφής και ερμηνείας των γεγονότων της ευρύτερης μεταπολεμικής περιόδου ποικίλλει ανάλογα με τον χρονικό τους εντοπισμό, σε απόσταση μεγαλύτερη ή μικρότερη από τις μέρες μας. Οι 2 πρώτες δεκαετίες, του `40 και του `50, έχουν ήδη αποτελέσει το πεδίο περισσότερο εκτεταμένης έρευνας, με αποτέλεσμα να υπάρχει, ως υποδομή, και αριθμός -έστω και περιορισμένος- ειδικών μελετημάτων. Η δυνατότητα, πιο πρόσφατη, για διερεύνηση του πρωτογενούς υλικού της δεκαετίας του `60 δεν έχει προς το παρόν αποδώσει ανάλογους καρπούς, με τη μορφή σύνθεσης των ιστορικών τεκμηρίων. Η διερεύνηση, τέλος, των εξελίξεων στη διάρκεια της αμέσως επόμενης περιόδου βασίζεται σε πρωτογενές υλικό δημοσιευμένο ή ανέκδοτο ιδιωτικής κυρίως προέλευσης. Η αίσθηση, ακριβώς, της ανεπάρκειας των πηγών που θα επέτρεπαν την έγκυρη -σύμφωνη με τους κανόνες της ιστορικής επιστήμης- διαπραγμάτευση, με αποθάρρυνε να επιχειρήσω, προς το παρόν, την καταγραφή της ιστορίας των 2 τελευταίων δεκαετιών του αιώνα».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]