Στην αρχαιολογία και στην τέχνη υπάρχουν θέματα που ερευνώνται αρχικά και ερμηνεύονται στη συνέχεια μεθοδικά καθώς αποτελούν κεφάλαια ενός ευρύτερου εικονιστικού συνόλου. Αντίστοιχα, κάποια άλλα θέματα, αν και εκ πρώτης όψεως φαίνονται ευεξήγητα, όμως κατά βάθος κρύβουν ιδιαίτερες πτυχές και προεκτείνονται σε επιστημονικά πεδία πέρα από το χώρο της εικαστικής τέχνης. Ένα τέτοιο μέγα θέμα μελέτησε, ερεύνησε σε βάθος χρόνου, επεξεργάστηκε με πολύ κόπο και οργάνωσε συστηματικά ο μαθητής και συνεργάτης μου κ. Χρήστος Μεράντζας στο πλαίσιο της διδακτορικής του διατριβής. (. . .) Σε πλάτος και σε βάθος εξετάζονται και εξηγούνται οι εικόνες και οι συνθέσεις οι οποίες πέρασαν μέσα από τις μεσαιωνικές αντιλήψεις, επικράτησαν στην τέχνη και σχετίζονται με τον επίγειο και επουράνιο χώρο που συμβολίζουν αντίστοιχα την Οικουμένη και το Σύμπαν. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]