Η Σμίλλα Γιάσπερσεν, τριάντα επτά ετών, φυσικός, από πατέρα Δανό και μητέρα Εσκιμώα, ζει στην Κοπεγχάγη μόνη, χωρίς οικογένεια, χωρίς δουλειά, χωρίς φίλους. Η διάστασή της με τον κόσμο του πατέρα της, τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και τις αξίες του, την κάνει να επιλέγει συνειδητά τη ζωή του περιθωρίου. Ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο αισθάνεται δεμένη είναι ο Ησαΐας, ένας εξάχρονος Εσκιμώος, ξένος και απροσάρμοστος όπως αυτή στην κοινωνία της Δανίας.
Μια μέρα, ο Ησαΐας πέφτει από μια χιονισμένη στέγη και σκοτώνεται. Η αστυνομία αποφαίνεται ότι πρόκειται για δυστύχημα και κλείνει την υπόθεση. Αλλά η Σμίλλα, που είδε τα ίχνη του παιδιού πάνω στο χιόνι και ξέρει πώς να τα αποκρυπτογραφήσει, έχει λόγους να υποψιάζεται κάτι διαφορετικό: φόνο. Προσπαθεί να εξηγήσει τις υποψίες της στους αστυνομικούς, αλλά κανένας δεν φαίνεται να δίνει σημασία.
Μόνη της αγωνίζεται να διαλευκάνει τον θάνατο του μικρού φίλου της και κάποια στιγμή διαπιστώνει ότι κινδυνεύει και η δική της ζωή. Το όλο και πυκνότερο μυστήριο, στο οποίο βυθίζεται, θα την οδηγήσει τελικά στη Γροιλανδία, τη χώρα των παιδικών της χρόνων.
Ο Πέτερ Χόε παρουσιάζει μια καλειδοσκοπική εικόνα του σύγχρονου κόσμου, από τη σκοπιά ενός ευαίσθητου και ανήσυχου ανθρώπου, διχασμένου ανάμεσα σε διαφορετικές πολιτισμικές παραδόσεις, νοσταλγού της χαμένης αλληλεγγύης των ανθρώπων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]