Η διαύγεια, ο ρυθμός και οι διακριτικές αναλύσεις αυτού του μυθιστορήματος κατάφεραν να γοητεύσουν από την πρώτη στιγμή (1η έκδοση το 1935). Η συγγραφέας εδώ κάνει μια λεπτομερή ανάλυση για το τί έσπρωξε την Ελίζα στην αυτοκτονία. Αλλά ο αναγνώστης που παρακολουθεί την ωμή και καρτερική ανατομία ενός συναισθήματος που ανήκει στα χειρότερα μειονεκτήματα της χαράς του έρωτα, τουλάχιστον δεν πρέπει να λησμονεί ότι η ανατομία της ζήλιας είναι ήδη η αυτοψία του έρωτα.
