Όπως τα περισσότερα διηγήματα και μυθιστορήματα του Τζόζεφ Κόνραντ, έτσι και "Η γραμμή σκιάς", είναι βασισμένη σε προσωπική του εμπειρία. Εδώ ο κεντρικός ήρωας είναι ένας νεαρός καπετάνιος που αναλαμβάνει για πρώτη φορά να κυβερνάει πλοίο. Γεμάτος αυτοπεποίθηση και έπαρση, φαντάζεσαι το εγχείρημα παιχνίδι. Το ταξίδι όμως άλλα του επιφυλάσσει. Ο άνεμος πέφτει εντελώς και το ιστιοφόρο καθηλώνεται για πολλές μέρες στη θάλασσα της Νοτιοανατολικής Ασίας. Οι περισσότεροι άνδρες που αρρωσταίνουν από τροπικό πυρετό και κινίνο δεν υπάρχει στο φαρμακείο του πλοίου. Η εφιαλτική κατάσταση επιδεινώνεται από τη φήμη ότι το πλοίο είναι στοιχειωμένο.
Ωστόσο ο Κόνραντ δεν έχει την πρόθεση να παρουσιάσει μιαν απλή ναυτική περιπέτεια. Στόχος του είναι η εξέλιξη του χαρακτήρα του νεαρού πλοιάρχου και το πέρασμά του από τη "γραμμή σκιάς", το κατώφλι από το οποίο ο άνθρωπος μπαίνει στην ηλικία της ωριμότητας αφήνοντας πίσω του την ανεμελιά της νιότης. Ο νεαρός πλοίαρχος ωριμάζει περνώντας από διάφορες φάσεις ενδοσκόπησης και αυτοκριτικής. Είναι ένας μοναχικός άνθρωπος, όχι μόνο λόγω χαρακτήρα αλλά και λόγω θέσης: ένας καπετάνιος για να μπορέσει να επιβληθεί στους υφισταμένους του, δεν μπορεί να πιάνει φιλίες. Αυτό δεν τον εμποδίζει να αντλεί διδάγματα από τη σοφία και την πείρα των παλαιοτέρων ναυτικών ή να αναγνωρίζει την αφοσίωση που επιδεικνύουν οι άντρες του πληρώματος.
Πάνω στο εφιαλτικά ακίνητο πλοίο ο νεαρός πλοίαρχος ανδρώνεται και μαθαίνει με τρόπο επίπονο και οδυνηρό να κυβερνάει πρώτα την ίδια του τη ζωή.

(εφημερίδα "La Repubblica", Ιταλία)