Δεκαεφτά νεκροί. Δεκάδες ζωντανοί. Δεκαεφτά ξεχωριστές ιστορίες που διαπλέκονται μεταξύ τους, γραμμένες σε δυο παράλληλες στήλες. Στην πρώτη, παρακολουθούμε τις μύχιες σκέψεις, τα μυστικά και όλες τις ενοχές που καθένας από τους πρωταγωνιστές παίρνει στον τάφο του. Στη δεύτερη, περιγράφεται πόσο επηρέασε, θετικά ή αρνητικά, ο τρόπος ζωής του κάθε εκλιπόντος τις τύχες όσων έμειναν πίσω. Ποιος είναι ο συνδετικός κρίκος στις δεκαεφτά ιστορίες; Είτε μιλάμε για το χαμό ενός ηγέτη είτε για το θάνατο μιας απλής νοικοκυράς, κοινός παρονομαστής παραμένει ότι όλοι, τελικά, νομίζοντας πως ζουν ελεύθεροι, υπηρετούν συγκεκριμένους ρόλους, καθένας από την πλευρά του, στο παιχνίδι της σύγχρονης πραγματικότητας. Ποιοι, εντέλει, είναι νεκροί; Αυτοί που πέθαναν ή αυτοί που ζουν μια άδεια ζωή; Ένα μυθιστόρημα που τίθεται υπέρ της ζωής, υπενθυμίζοντας μας πως είναι μια και πεπερασμένη, δώρο που οφείλει να αξιοποιηθεί στο παρόν και σε τούτο τον κόσμο. Διαφορετικά, οι μύχιες σκέψεις που δεν διατυπώθηκαν, οι ανομολόγητες επιθυμίες που δεν εκφράστηκαν θα καταδιώκουν ζώντες κι τεθνεώτες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]