Από το 1925 και μετά, ο Δημήτρης Μητρόπουλος πέρασε πολλά κυριακάτικα βράδια στην οικία ενός εκ των κοντινότερων φίλων του, της Φροσούλας Νικολαΐδη. Συχνά αποσυρόταν στο σαλόνι για να γράψει τη σύλληψή του για τη Μουσική Φόρμα. Συνολικά, άφησε ως παρακαταθήκη περίπου 70 χειρόγραφες σελίδες. Τα γραπτά εν συνόλω πέρασαν στην κατοχή του καθηγητή Δημήτριου Ιατρίδη μέσω της μητέρας και της θείας του, Άννας και Καλλιόπης Νικολαΐδη, που ήταν επίσης πολύ καλές φίλες του Μητρόπουλου, ο οποίος τις επισκεπτόταν συχνά στην Αθήνα για να ξεκουραστεί και να γράψει. Ο καθηγητής Ιατρίδης διατήρησε το υλικό στο αρχείο του μαζί με μια σειρά από φωτογραφίες του Μητρόπουλου, στην ηλικία περίπου των 50 ετών. Μία από αυτές επιλέχθηκε για το εξώφυλλο της παρούσας έκδοσης. Ο καθηγητής της νευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ και πρόεδρος του ΔΣ της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βοστόνης Νικόλαος Θ. Ζέρβας συνέβαλε τα μέγιστα στην έκδοση του παρόντος πονήματος. Ο Νεκτάριος Αντωνίου, καθηγητής και επιστημονικός συνεργάτης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, προσφέρθηκε να μεταφράσει τα κείμενα. Αρκετές από τις ελληνικές λέξεις ήταν δυσανάγνωστες, ενώ λίγες σελίδες είχαν ξεθωριάσει με το χρόνο, γι` αυτό θα πρέπει να επαινεθεί για την εξαιρετική του προσπάθεια και το χρόνο που διέθεσε για την αγγλική έκδοση.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]