`Η απουσία αγάπης οδηγεί στον Άδη`, θα ήταν το πρέπον επίγραμμα για τη Βουή και τη Μανία, το ένα από τα δύο μεγάλα μυθιστορήματα του 20ου αιώνα (το άλλο είναι το Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ του Φώκνερ). Η ιστορία της αρχοντικής οικογένειας Κόμπσον είναι έργο τέχνης που μόνο με αυτά του Ντοστογιέφσκι παραβάλλεται. Η ανάγνωση του μυθιστορήματος Η Βουή και η Μανία, η διείσδυση στο μεγαλείο της τέχνης του Φώκνερ, στην έκταση και στο βάθος του παντοδύναμου οράματός του, αποτελεί άθλημα πνευματικό, συντροφιά ισόβια του αναγνώστη, τεκμήριο και πιστοποιητικό ως προς τη δεκτικότητα και τη νοημοσύνη του. Με τη μέθοδο γραφής του, ο Φώκνερ αναγκάζει τον αναγνώστη όχι απλώς να αναγνώσει, αλλά να λειτουργήσει ως πληρεξούσιος του νοσηρού μυαλού και των διαψεύσεων των ηρώων του.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
