Ο χρόνος τρέχει και καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά του, μικρά και μεγάλα, γράφει κανείς, παλεύοντας να γαντζωθεί, να χωθεί σε κάποια χαραμάδα προτού τον συνθλίψει ο σισύφειος λίθος, ξανακοιτάζει κάθε τόσο τα γραφτά του, πάντα απαράλλαχτα, πάντα τα ίδια, στο βάθος, μονάχα οι λεπτομέρειες πάνω στα πρόσωπα δίνουν την αυταπάτη της αλλαγής - σκυμμένοι σε παλιές φωτογραφίες, ζούμε, πεθαίνουμε κάθε μέρα σε μια περίληψη προηγούμενων. Μια τέτοια περίληψη είναι και αυτό το βιβλίο, από εφήμερα σχόλια που παλεύουν να γλιτώσουν από την αναπόδραστη μοίρα τους, ξαναδουλεμένα από την αρχική τους μορφή, όπως είχαν παρουσιαστεί στη στήλη «Δρόμοι», στην εφημερίδα «Τα Νέα», όσα από αυτά αντέχουν ακόμη στην πραγματικότητα, που πάντα ξεπερνάει κάθε φαντασία.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
