Ανήκουμε στο κείμενο, γράφουμε πάντα για ένα κείμενο που του ανήκουμε.
Το σχόλιο μου για το κείμενο του Λεοπόλδου φον Ζάχερ-Μαζόχ, που το προσαρτώ στο τέλος αυτής της μετάφρασής του στα ελληνικά από τη Μυρτώ Ρήγου, ανήκει. Ανήκει ωστόσο και στην ιδιωτική μου ζωή: στην ένταση η οποία παραδίδεται σε σημασία.
Το σχόλιο αυτό είναι η καταγραφή της σχέσης που με την "Αφροδίτη με τη γούνα" πριν ακόμη τη διαβάσω. Μιας εμπειρικής σχέσης, που τώρα περνά στο χαρτί. Είναι όμως και ο οδηγός μου, που μου επιτρέπει τώρα, μετά την ανάγνωση, να ξαναπερνώ, μέσα από τις γραμμές του έργου, εκείνες τις επικίνδυνες ζώνες όπου ελλοχεύει η απειλή, ίδια για τον ήρωα της "Αφροδίτης με τη γούνα" και για μένα.
Γιώργος Βέλτσος
