Φιλοφρονέστατο κάλεσμα μ` έφερε στην ανατολική Αφρική. Το χρωστώ στο Θάνο Μοννά, άνθρωπο με ανοιχτό νου, με ανοιχτή καρδιά, γεννημένο στην Ταγκανίκα, σπουδασμένο στην Αθήνα και στο Λονδίνο, κοσμογυρισμένο. Άνθρωπο, που μπορεί να νιώσει την παρούσα στιγμή. Η συντροφιά του υπήρξε για μένα μια μεγάλη χαρά. Δοκιμάσαμε την αντοχή μας σε ατελεύτητες διαδρομές, την πνευματική λαιμαργία μας σε ποικίλα περιστατικά και θεάματα, την ψυχική μας ανησυχία σε διαδοχικές αιχμαλωσίες. Δε λησμονήσαμε το λόγο του Καζαντζάκη: `Να γυρίζεις τη γης και να βλέπεις -να βλέπεις και να μη χορταίνεις- καινούρια χώματα και θάλασσες κι ανθρώπους κ` ιδέες και να τα βλέπεις όλα σα για πρώτη φορά, να τα βλέπεις όλα σα για τελευταία φορά, με μακρόσερτη ματιά, κ` έπειτα να σφαλνάς τα βλέφαρα και να νιώθεις τα πλούτη να κατασταλάζουν μέσα σου ήσυχα, τρικυμιστά, όπως θέλουν, ωσότου να τα περάσει από την ψιλή κρισάρα του ο καιρός, να κατασταλάξει το ξαθέρι απ` όλες τις χαρές και τις πίκρες σου - τούτη η αλχημεία της καρδιάς είναι, θαρρώ, μια μεγάλη αντάξια του ανθρώπου ηδονή`. Αυτή την ηδονή αναζητήσαμε κυκλογυρίζοντας με το Θάνο Μοννά στην ανατολική Αφρική, από τη Ναϊρόμπι της Κένυας ίσαμε το Νταρ-ες-Σαλαάμ, την Ειρηνούπολη, της Ταγκανίκας, και τη Ζανζιβάρη, το φαντασμαγορικό νησί του Ινδικού Ωκεανού. [...]