Η αυτοκρατορική λατρεία και η ενσωμάτωσή της στην επίσημη ρωμαϊκή θρησκεία αποτέλεσε τολμηρή καινοτομία που εισήγαγε ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος, ανακηρύσσοντας τη θεοποίηση του Ιουλίου Καίσαρος και ζητώντας την επίσημη έγκριση από τη Σύγκλητο στη Ρώμη. Σταδιακά κατά τους δύο πρώτους αιώνες αναπτύχθηκε μία πολιτική ιδεολογία και θεολογία που ήθελε τη λατρεία του αυτοκράτορα να ενισχύει το θεσμό της Μοναρχίας. Η αυτοκρατορική λατρεία προσέλαβε οικουμενικά χαρακτηριστικά και διαδόθηκε σε όλες τις επαρχίες, με σκοπό την ενότητα και βιωσιμότητα της αυτοκρατορίας. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
