«Λοιπόν εγώ, ονομάζομαι Μυρσίνη Παναγιώτου. Γεννήθηκα στο Παρίσι στις 25 του Ιούλη, 1949. Κατοικώ οδός Σινώπης 10, μοναχή μου. Ο πατέρας μου δεν κάνει τίποτα, η μητέρα μου έχει πεθάνει. Έχω αγωνιστεί στα χρόνια της δικτατορίας, στην αρχή, ως μέλος του Ρήγα. Προκηρύξεις και έντυπα γενικά. (. . .) Τώρα όχι, δεν είμαι ενταγμένη πουθενά. Η οικογένειά μου, δηλαδή ο πατέρας μου είναι σοσιαλιστής, έτσι λέει. Ούτε καν ξέρω πώς έγινα αριστερή. Υποθέτω ο πρώτος μου γκόμενος, ο Παύλος, ότι συνετέλεσε αποφασιστικά. (. . .) Μελλοντικό επάγγελμα δεν έχω, ίσως ασχοληθώ περισσότερο με το χορό, αν και με πήραν πια τα χρόνια. Έχω διαβάσει κάμποσα βιβλία, πάντως καθαρού μαρξιστικού περιεχομένου ελάχιστα. Μόνο τη 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη, το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, το Κράτος κι Επανάσταση και πεντ` έξι βιβλιαράκια ακόμη. Για τις ικανότητες και τις αδυναμίες μου δεν έχω τι να πω. Και τέλος πάντων πότε νιώθω ένας θεός πότε ένα πλάσμα».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]