Ποιος θα μας βοηθήσει να εξηγήσουμε -και πάλι- την ιστορία του Θησέα, της Αριάδνης και του Διόνυσου που παραπέμπει απευθείας στη μυθολογική θεματολογία, σε εκλαϊκευμένες διηγήσεις και σε έργα Τέχνης όπως οι ζωγραφικοί πίνακες του Πιέτρο ντι Κόζιμο, του Τισιανού, του Τιντορέτο αλλά και σε γλυπτά, ανάγλυφα και νωπογραφίες από τα ερείπια της Πομπηίας; Ποιος θα κρατήσει το νήμα της εξιστόρησης για να ανακληθούν στη μνήμη τα συμβάντα και να αναγνωσθούν όλα από την αρχή ώστε να ειδωθούν, εκ νέου κι όσο γίνεται, τα ρητά ή/και άρρητα νοήματά τους; Πέρα από τους ιεροφάντες των αρχαίων μυστηρίων, πέρα από τις κάθε λογής ερμηνευτικές μελέτες και τις ποικίλες επεξηγήσεις `θα άξιζε τον κόπο` να μιλήσει κανείς -ξανά- για τον Θησέα, την Αριάδνη και τον Διόνυσο, δοκιμάζοντας, όμως, νέες λέξεις. Δοκιμάζοντας νέες αρθρώσεις του λέγειν, που λένε τα πράγματα και αλλιώς -ώστε να αιματώνεται, έτσι, η ποιητική ανάπλαση του μύθου. Θα ήθελα, λοιπόν, με τούτη τη συγγραφική δοκιμή, να μιλήσω με αυτό τον τρόπο για τον συγκεκριμένο μύθο, προσδοκώντας σε μια εξιστόρηση κι ανάπλασή του γεμάτη από το θάμβος των αναπάντεχων σημάνσεων -που αναδεικνύει η ανορθόδοξη διαπλοκή της σκέψης με την ποίηση, σε μια ασυνήθιστη συναρμολόγηση του λόγου.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]