"Η απομάγευση του κόσμου" είναι ένα από εκείνα τα σπάνια έργα που γρήγορα επιβάλλονται ως σύγχρονα κλασικά. Από την πρώτη έκδοσή της το 1985, αντιμετωπίστηκε ως μια "πολιτική ιστορία της θρησκείας", και το βιβλίο αυτό ήρθε να καλύψει ένα μεγάλο κενό, μετά τις πρωτοπόρες εργασίες του Durkheim, του Max Weber και του Rudolf Otto.

To "θρησκευτικό" διαμόρφωσε σε όλες τις κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας, δυναμικά, αλλά και βαθύτερα απ` ό,τι φαίνεται, τη συλλογική πραγματικότητα και ιδιαίτερα τους πολιτικούς σχηματισμούς (τις μορφές του "πολιτικού").

Ο Gauchet με την "Απομάγευση" προτείνει μια ανατροπή της προοπτικής: Θελήσαμε να δούμε την ιστορία των θρησκειών ως μια ανάπτυξη· όμως η αμιγής θρησκεία βρίσκεται στις απαρχές. Αυτό που αποκαλούμε "μεγάλες θρησκείες" στην πραγματικότητα αντιστοιχεί σε μια σειρά από στάδια αμφισβήτησης του θρησκευτικού κατά την απαρκτική του καθαρότητα. Aπό αυτή την άποψη θα πρέπει να αποτιμήσουμε την επαναστατική διαφοροποίηση, την ειδοποιό διαφορά του χριστιανισμού και τον ριζικό ρόλο του στη δυτική ανάπτυξη. Ο Marcel Gauchet χαρακτηρίζει το γίγνεσθαι των σύγχρονων κοινωνιών, από την άνθηση των τεχνικών μέχρι την εδραίωση των δημοκρατικών διαδικασιών, ως κίνηση προς μία κοινωνία εκτός θρησκείας. Ο σημερινός κόσμος δεν εξηγείται παρά διά της εξόδου και της αναστροφής της παλαιάς θρησκευτικής οικονομίας. Η ιδιαιτερότητά του δεν είναι άλλη από την "απομάγευση του κόσμου".