Όποιον ορισμό και εάν του αποδώσουμε και όποιο περιεχόμενο, όποια οπτική και σενάριο επιλέξουμε για να προβάλουμε στο μέλλον μια ήδη αβέβαια πραγματικότητα, ο εθνικισμός δεν θα πάψει να βρίσκεται - αισθητά - στο προσκήνιο. Είτε μιλάμε για τα βόρειά μας σε απόσταση διαδρομής με ταξί (το ίδιο ισχύει για την πΓΔΜ και για την Αλβανία), είτε στα ανατολικά μας για την Τουρκία - ευρισκόμενη στο επίκεντρο πολύπλοκων αναλύσεων που οδηγούν ως φαίνεται και σε χειρισμούς υψηλής πολιτικής (Κουρδικό, Αλεβίτες, μετα-Ισλαμικό αύριο, «ανασχηματισμός» του χάρτη, post-Irak, pre-Iran εποχή και όλα τα άλλα διεξοδικώς σχολιαζόμενα γύρω από την διαβόητη Νέα Τάξη Πραγμάτων) -, με την Κύπρο τόσο μακριά και κοντά συνάμα, με την Θράκη τόσο κοντά (αλλά μήπως μακριά;). [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]