Αν ο χρόνος εξακολουθεί να αποτελεί το μοναδικό κοινό αγαθό που μπορεί να αφαιρεθεί από όλους τους ανθρώπους, και γι` αυτό η στέρηση της ελεύθερης κίνησης στον κοινωνικό χώρο προσδιορίζεται με βάση αυτόν, ο εγκλεισμός σε φυλακή δεν συνιστά μόνο αφαίρεση κοινωνικού χρόνου. Συνιστά πρακτική συγκεκριμένης χρήσης του χρόνου της ποινής των κρατουμένων μέσα από ένα πλέγμα ποικίλων στερήσεων και δεινοπαθειών. Η ανοικτή έκτιση της ποινής (ή, κατ` άλλη ορολογική χρήση, η ανοικτή φυλακή) αποτελεί έκφραση μεταβλητότητας του θεσμού της φυλακής, μορφή ελαστικοποίησής του, εσωτερικό παράγωγό του, πυρήνα ενός τύπου οργάνωσης της πειθαρχείας εντός του, αλλά και σε μια αυτονομημένη και αυτάρκη μορφή το αντίπαλο δέος του απόλυτου εγκλεισμού των κρατουμένων σε κλειστά σωφρονιστικά καταστήματα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]