Η κυρία Ήβη και ο κύριος Σώτος ήταν φτωχοί, μα τυχεροί. Τίποτε δεν τους πήγαινε ανάποδα, ίσως επειδή τα ονόματά τους δεν είχαν καλή κι ανάποδη. Μπορούσες να τα πεις από την αρχή προς το τέλος και από το τέλος προς την αρχή και να μείνουν τα ίδια. Όταν γεννήθηκε η κορούλα τους, την βάπτισαν Άννα. Ούτε αυτό το όνομα αλλάζει αν το πεις από τη μια μεριά στην άλλη, δεξιά και αριστερά, όπως περπατούν πλάγια τα καβουράκια, που παλιά λέγονταν «καρκίνοι». Η Άβα, η νεράιδα των καρκινικών λέξεων, μοίρανε την Άννα να γίνεται διπλό ό,τι καλό είχε κάθε φορά που πρόφερε μια καρκινική λέξη, και να γίνεται μισό ό,τι κακό είχε. Έτσι έγιναν πολλά μικρά και μεγάλα θαύματα στη ζωή της. Έφτανε να βρει και να προφέρει τέτοιες λέξεις. Το πιο σπουδαίο θαύμα, όμως, έγινε όταν μεγάλωσε και γνώρισε ένα αγόρι που λεγόταν Σάββας. Το βιβλίο αυτό, και μια σειρά άλλων που θα ακολουθήσουν, αποβλέπει στη γλωσσική ευαισθητοποίηση των παιδιών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]