Πλέον τα παιδιά μας δεν μαθαίνουν αρχαία γιατί δεν τα χρειάζονται· καθώς ψευτίζει η ζωή, την ακολουθούν όσα την συντηρούν πραγματικά. Πόσο μάλλον η κλασική σκέψη (και καθετί κλασικό)! Σημασία έχει να μπορούν οι σκεπτόμενοι να θέτουν και αξιολογικά ερωτήματα, αφού οι νοήμονες παρακολουθούν παθητικά. Είναι τέχνη η δύναμη να ρωτάς και κυρίως να μπορείς να ρωτάς. Ο μαθητικός κόσμος δεν έχει ανάγκη μόνο από απαντήσεις αλλά και από ερωτήσεις. Το βασικότερο ερώτημα είναι πότε θα αντιληφθούμε και παιδαγωγικώς την ανάγκη να διεγείρουμε με τις ερωτήσεις μας την υπνώττουσα αγάπη για τα ανθρωπιστικά γράμματα που για αιώνες ύψωσαν πολιτισμό και πολιτιστικό υπόβαθρο για όλους τους τομείς του επιστητού. Τα πέντε κεφάλαια του βιβλίου συνιστούν όψεις της ανάταξης της ερώτησης στο μάθημα των κλασικών γλωσσών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]