[. . .] Σε αντίθεση με την κοινή, λανθασμένη άποψη, ότι αγνοεί ή αδυνατεί να ερμηνεύσει τις γνωστικές λειτουργίες του ανθρώπου, ο θεμελιώδης συμπεριφορισμός ασχολείται με φαινόμενα όπως η προσοχή, η έννοια, η ενσυναίσθηση και η αυτογνωσία, τα οποία περιγράφει ως το αποτέλεσμα μιας δυναμικής, μακροπρόθεσμης αλληλεπίδρασης ενός βιολογικού οργανισμού με τα γεγονότα του φυσικού κόσμου. Ο συμπεριφοριστής έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις λεγόμενες «γνωστικές λειτουργίες». Απλώς δεν τις βλέπει ως αιτίες για τη συμπεριφορά, αλλά ως συμπεριφορές η προέλευση των οποίων απαιτεί αιτιολογία. Μια σημαντική έκδοση για επιστήμονες που ασχολούνται με την ερμηνεία φαινομένων σχετικών με την εκπαίδευση, την ψυχοθεραπεία, την ανθρώπινη ανάπτυξη και την καθημερινή κοινωνική ζωή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]